Τα ιδιωτικά Κέντρα Διά Βίου Μάθησης (Κ.Δ.Β.Μ.) και οι ιδιοκτήτες τους έχασαν την δικαστική μάχη στο ΣτΕ. Από τους συμβούλους Επικρατείας ζητούσαν την ακύρωση ως αντισυνταγματικής, αντίθετης στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία και παράνομης, της σχετικής απόφασης του υπουργείου Παιδείας για τον «καθορισμό των όρων, προϋποθέσεων και διαδικασίας για τη χορήγηση, την τροποποίηση, τη μεταβίβαση και την ανανέωση άδειας Κ.Δ.Β.Μ. σε φυσικά, νομικά πρόσωπα και ενώσεις προσώπων».
Κατ΄ αρχάς, τα Κ.Δ.Β.Μ. είναι πάροχοι υπηρεσιών μη τυπικής εκπαίδευσης, γενικής εκπαίδευσης ενηλίκων, συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης επαγγελματικού προσανατολισμού και συμβουλευτικής και διακρινόντουσαν από το 2012 έως το 2020 σε επίπεδα 1 και 2, με βάση την κτηριολογική τους υποδομή, τον εξοπλισμό, το προσωπικό, τον αριθμό των καταρτιζομένων, κ.λπ. Όμως με τις διατάξεις των άρθρων 52 επ. του ν. 4763/2020 καταργήθηκε η διάκριση των Κ.Δ.Β.Μ. σε επιπέδου 1 και επιπέδου 2, η οποία είχε εισαχθεί με το ν. 4093/2012 και ρυθμίσθηκαν ενιαίως για όλα τα Κ.Δ.Β.Μ. οι προϋποθέσεις για την ίδρυση και λειτουργία τους.
Τώρα, στο ΣτΕ είχαν προσφύγει η Πανελλήνια Ένωση Κέντρων Μάθησης και επτά εταιρείες που λειτουργούν με τη μορφή Κ.Δ.Β.Μ. Όλοι ζητούσαν να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος που αυτή αφορά την εφαρμογή των ρυθμίσεων του ν. 4763/2020, στα ήδη λειτουργούντα Κ.Δ.Β.Μ. Με τον επίμαχο νόμο, όπως υποστηρίζαν οι προσφεύγοντες, στα Κ.Δ.Β.Μ. επιπέδου 1 θεσπίστηκαν αυξημένες απαιτήσεις λειτουργιάς τους, επί ποινή ανακλήσεως της άδειας λειτουργίας, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις αυξημένες οικονομικές απαιτήσεις και δαπάνες που συνεπάγεται η λειτουργία τους, κάτι το οποίο όμως είναι αντίθετο σε συνταγματικές αρχές και την Ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Το Δ΄ Τμήμα του ΣτΕ (1710/2024) με πρόεδρο την αντιπρόεδρο, Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου, και εισηγήτρια την σύμβουλο Επικρατείας, Ουρανία Νικολαράκου, έκρινε ότι το γεγονός ότι τα Κ.Δ.Β.Μ. επιπέδου 1 αδειοδοτήθηκαν και λειτούργησαν βάσει του προϊσχύσαντος νομοθετικού καθεστώτος δεν εμποδίζει, κατ’ αρχήν, το νομοθέτη να μεταβάλει τις προϋποθέσεις λειτουργίας τους, εφ’ όσον τούτο υπαγορεύεται από την ανάγκη εξυπηρέτησης σκοπού δημοσίου συμφέροντος» και συνεχίζει:
«Με τις διατάξεις του ν. 4763/2020 σκοπήθηκε η συνολική αναδιάρθρωση και αναβάθμιση του τομέα της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης και διά βίου μάθησης, ως μέσο για την επίτευξη στόχων αναπτυξιακής και κοινωνικής πολιτικής και πολιτικής προώθησης της απασχόλησης. Προκειμένου δε ο σκοπός αυτός να εξυπηρετηθεί συστηματικά και αποτελεσματικά κρίθηκε αναγκαία η προσαρμογή στο νέο νομοθετικό καθεστώς και των ήδη λειτουργούντων παρόχων των σχετικών υπηρεσιών».
Έτσι, απορρίφθηκαν όλοι οι λόγοι που προέβαλαν οι προσφεύγοντες».